Όταν ο φημισμένος συγγραφέας Harlan Thrombey βρίσκεται νεκρός στην έπαυλή
του έπειτα από τον εορτασμό των 85ων γενεθλίων του, ο πάντα περίεργος αλλά
και ευγενής Ντετέκτιβ Benoit Blanc προσλαμβάνεται μυστηριωδώς για να
ερευνήσει το έγκλημα. Από την δυσλειτουργική οικογένεια, ως το αφοσιωμένο
υπηρετικό προσωπικό ο Blanc βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστό από παραπλανητικά
στοιχεία και ψέματα που τον εμποδίζουν να αποκαλύψει την αλήθεια πίσω από
τον πρόωρο θάνατο του Harlan.
Ένα... διαβολικό γύρισμα της μοίρας και η real estate δραστηριότητα μιας
τηλεπερσόνας, θα οδηγήσουν τη λατρεμένη οικογένεια στο επίκεντρο ενός
τυπικού, ασφαλούς και «καθαρού» προαστίου και τη μεγάλη κόρη σε ένα
συμβατικό δημόσιο σχολείο.
Επιλέξαμε και φέτος 4 ταινίες που διαγωνίστηκαν στο 42ο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας, για ένα μικρό αφιέρωμα με θέμα τις οικογενειακές σχέσεις (προβληματικές ή μη), ταινίες που θα μας προβληματίσουν και θα μας παρακινήσουν να κάνουμε όμορφες συζητήσεις.
Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι τουρίστες από όλο τον κόσμο αφιερώνουν το χρόνο τους για να δουν τα γκράφιτι της Αθήνας και όχι την Ακρόπολη ή τα μουσεία της; Κι όμως το κάνουν!
Τα γκράφιτι, η τέχνη του δρόμου και οι δημόσιες τοιχογραφίες αποτελούν τελικά τέχνη ή είναι απλά μουτζούρες; Ομορφαίνουν ή ασχημαίνουν την πόλη μας; Όποια και να είναι η προσωπική σας άποψη, η Αθήνα θεωρείται από πολλούς ως η «Μέκκα της τέχνης του Δρόμου» στην Ευρώπη. Παρά τις όποιες αντιρρήσεις, οι δημόσιες τοιχογραφίες δίνουν χρώμα και πνοή στο γκρίζο κέντρο της Αθήνας και αφορμή για σκέψη και συζήτηση. Ωστόσο, όπως κάθε έργο τέχνης, έτσι και αυτά τα εντυπωσιακά έργα βρίσκονται εκτεθειμένα στη φθορά του χρόνου, μακριά από μουσειακή προστασία χωρίς προθήκες και τζάμια, χωρίς έλεγχο υγρασίας, χωρίς φύλαξη. Ανυπεράσπιστα.
Μια ομάδα όμως, με τον τίτλο «St.A.Co», πήρε την πρωτοβουλία από το φθινόπωρο του 2012 να προστατεύσει αυτά τα έργα του δρόμου όταν αυτά δεν θίγουν ιστορικά κτήρια και μνημεία.
Το όνομα της ομάδας προκύπτει από τα αρχικά Street Art Conservators, δηλαδή συντηρητές της τέχνης του δρόμου και τα μέλη της αποτελούνται από φοιτητές, απόφοιτους και καθηγητές του ΤΕΙ Αθήνας του Tμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης.
Ποιοι είναι οι λόγοι όμως που τους οδήγησαν να βγουν από το εργαστήριό τους για να προστατέψουν τις σύγχρονες τοιχογραφίες και τα γκράφιτι;
Ο σκηνοθέτης Ηλίας Δημητρίου με την κάμερα της ΕΡΤ εδώ και τρία χρόνια παρακολουθεί τις δράσεις τους και συνομιλεί μαζί τους.
Η ταινία συμμετείχε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Έξι Έλληνες ανεβάζουν τις αληθινές τους ιστορίες στη σκηνή και αναρωτιούνται αν πρέπει να φύγουν ή να μείνουν στην Ελλάδα της κρίσης, ένας Γερμανός προσπαθεί να καταλάβει τι φταίει και όλοι μαζί επιχειρούν ένα νέο είδος θεάτρου που μετατρέπει το ντοκουμέντο σε παράσταση. Ο κινηματογραφικός φακός παρακολουθεί τις αληθινές ζωές των ηρώων στο Βερολίνο και στην Αθήνα και εμπλέκεται μαζί με τους θεατές της παράστασης στις πραγματικές ιστορίες των πρωταγωνιστών που υποδύονται τους εαυτούς τους στη σκηνή. Τελικά θα μείνουν ή θα φύγουν;
Ένας διάσημος ηθοποιός του θεάτρου, μετά από ένα έμφραγμα, καλεί κοντά του τις δύο κόρες του, από το Βέλγιο και τη Γαλλία. Προσπαθώντας να τις κρατήσει δίπλα του, τους προτείνει να ανεβάσουν μαζί έναν “Μάκβεθ για τρεις”. Στη διάρκεια των προβών έρχονται στην επιφάνεια σκληρές αλήθειες για το παρελθόν, πικρίες και θυμοί απέναντι σε ένα πατέρα απόντα, δοσμένο ολοκληρωτικά στην τέχνη του. Εκείνος προκαλεί τις ηθοποιούς-κόρες τους να χρησιμοποιήσουν το τραυματικό αυτό παρελθόν στην ερμηνεία των ρόλων. Μέσα από την εγγύτητα των διαδοχικών προβών τα ψυχικά ρήγματα βαθαίνουν.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Η Τέχνη, ως γνωστόν, σώζει. Επίσης, πίσω από την Τέχνη - την ισχυρότερη μορφή εξουσίας, τη λεγόμενη «πνευματική» - έχουν καλυφθεί εγκλήματα κατά της ζωής, της ζωής ανθρώπων που βρέθηκαν δίπλα στους καλλιτέχνες. Ιδιαίτερα οι «μεγαλοφυείς» δημιουργοί χαίρουν μιας ιδιότυπης ασυλίας, της ασυλίας του Ωραίου. Αυτή η αντίφαση - να δημιουργείς ομορφιά σκορπίζοντας γύρω καταστροφή – είναι το θέμα αυτής της ταινίας μέσα από τις σχέσεις μιας οικογένειας ηθοποιών.
Ο Νίκος Κορνήλιος γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε ένα μεγάλο διάστημα στο Παρίσι. Δίδαξε υποκριτική στο Θεατρικό Εργαστήρι του Antoine Vitez στο Theatre des Quartiers και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Δίδαξε επίσης υποκριτική και κινηματογράφο στις σχολές Αρχή, Θέατρο των Αλλαγών και Εμπρός.
Το Αθώο Σώμα (1997), τρία κρατικά βραβεία, συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Στρασβούργου και Καλκούτας.
Ο Κόσμος Ξανά (2002), συμπαραγωγή Ελλάδας, Γαλλίας, επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Karlovy-Vary, Montpellier και Tiburon-California.
Η Μουσική των Προσώπων (2008), ανεξάρτητη ψηφιακή παραγωγή. Ειδικό βραβείο της επιτροπής του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Τρίτη (2010). Συμμετοχή στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Mar del Plata, Chennai-Madras και στο φεστιβάλ Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου του Σικάγο.
11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου (2012). Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στα διεθνή φεστιβάλ Sao Paulo, Montpellier, Lecce, Yerevan καθώς, στο Φεστιβάλ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βαρκελώνης-Παρισιού-Νέας Υόρκης και στο Forum Ελληνικού Κινηματογράφου του Μονάχου.
Μητριαρχία (2014). Με τη συμμετοχή 60 γυναικών, ηθοποιών και προσωπικοτήτων. Συμμετοχή στις Νύχτες Πρεμιέρας, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και στο Διεθνές Φεστιβάλ του Sao Paulo. Η ταινία, υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας, προβλήθηκε από πολλές κοινωνικές συλλογικότητες διεθνώς (Βαρκελώνη, Μπουένος Άιρες…) καθώς στην Ελλάδα.
Το Κυπαρίσσι του Βυθού (2015). Πειραματική. Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο φεστιβάλ Ποίησης και Κινηματογράφου του Όσλο και στο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Αθήνας.
Έχει γυρίσει επίσης την πειραματική μουσική ταινία Trois Mouvements (1982) και το ψηφιακό video-dance Το Μάτι του Ζώου (1996).
Θέατρο
Κυριότερες παραστάσεις :
Η Νύχτα των Ικέτιδων, στο Theatre National de Chaillot | Η Έβδομη Πύλη, στο Theatre National de Chaillot | Η Μίμηση της Σιωπής, στο Φεστιβάλ της Avignon | Ψευδώνυμοι, στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Πόλης του Παρισιού | Hχόπολις, αστικό θέαμα μέσα στην πόλη του Ivry | Όπως Σας Αρέσει, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου | Οδός Μάμποτ, στο Θέατρο Ροές | Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον Παράδεισο, στο Θέατρο Σφενδόνη | Χαμ και Κλοβ, στο Booze | Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα φον Κάντ, στο θέατρο Χώρα | Τα Μονόπρακτα του Χάρολντ Πίντερ, στο θέατρο Αλκμήνη | Ονειρόδραμα, στο θέατρο Αλκμήνη | Χορός σε Κύκλο, στο Θέατρο Skrow | Αποσύμπλεξη, στο Θέατρο Skrow
Μουσική
Έγραψε έργα για μουσικά σύνολα που παίχτηκαν σε πολλά ευρωπαϊκά φεστιβάλ (Ρώμη, Άμστερνταμ, Στρασβούργο, Ορλεάνη, Λονδίνο, Κάννες…). Έγραψε επίσης τη μουσική για τις θεατρικές παραστάσεις και τις ταινίες του.
Η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Πετρούπολης είναι μία ομάδα εθελοντών, που δραστηριοποιείται από το 1989, με σκοπό την διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών και τη διαμόρφωση του προγράμματος των ταινιών που προβάλλονται κάθε χρόνο στο Θερινό και τον Χειμερινό Κινηματογράφο του Δήμου Πετρούπολης. Προγραμματίζονται προβολές με γνώμονα την πιο αντιπροσωπευτική και πληρέστερη παρουσίαση ταινιών από το σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό Κινηματογράφο, τα νέα ρεύματα της παγκόσμιας κινηματογραφικής τέχνης και τις βραβευμένες ταινίες από τα διεθνή φεστιβάλ.
