Τετάρτη 15/1/2025 | Γιάννης Θεοδωράκης "Ναι μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε"
Μία
αποκαλυπτική και συγκινητική ματιά στη ζωή και το έργο ενός από τους
πιο σπουδαίους και επιδραστικούς Έλληνες συνθέτες του 20ού αιώνα. Ο
Γιάννης Θεοδωράκης υπήρξε μία κεντρική φιγούρα στην πολιτιστική και
κοινωνική ζωή της Ελλάδας, με την μουσική του να συνδέεται άρρηκτα με
τους αγώνες του ελληνικού λαού για δικαιοσύνη, ελευθερία και
δημοκρατία.
Το
ντοκιμαντέρ καταγράφει την πορεία του Θεοδωράκη από τα πρώτα του βήματα
στη μουσική μέχρι την παγκόσμια αναγνώριση. Περιλαμβάνει αρχειακό
υλικό, προσωπικές συνεντεύξεις και την εμπειρία του ίδιου του συνθέτη,
προσφέροντας μια βαθιά ανάλυση της μουσικής του, των πολιτικών του
απόψεων και των προσωπικών του αγώνων.
Μέσα
από τις μουσικές του συνθέσεις, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της
ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, το ντοκιμαντέρ μας θυμίζει την
αδιάκοπη ανάγκη για αντίσταση και ελπίδα. Το έργο του Θεοδωράκη, από την
"Ελλάδα" και το "Μαουτχάουζεν" έως τις συνθέσεις του για την
κινηματογραφική και θεατρική σκηνή, αποτελεί μία συνεχιζόμενη πρόσκληση
για ελπίδα και αλλαγή, με το χαρακτηριστικό μήνυμα του: "Ναι, μπορούμε
και πάλι να ελπίζουμε".
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Το
να σκηνοθετείς ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή ενός ανθρώπου είναι σχήμα
οξύμωρο.Τη στιγμή μάλιστα που αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας ποιητής και
ένας μάχιμος πολιτικός δημοσιογράφος που τα άρθρα του αποκάλυπταν
κοινωνικές αλήθειες . Το ντοκιμαντέρ αυτό είναι το πρώτο που
σκηνοθετώ, πάνω στη ζωή και το έργο του Γιάννη Θεοδωράκη. Πάντα με
ενδιέφερε στην Τέχνη το υλικό δουλειάς το οποίο περιέχει ένα
ντοκουμέντο.Δηλαδή να ξεκινά η δημιουργία από την ζωή, από ένα
πραγματικό γεγονός.Η δουλειά που κάνω στο θέατρο βασίζεται επίσης πάνω
σε αυτήν την προσέγγιση.
Το ντοκουμέντο σαν είδος
καλλιτεχνικής δημιουργίας κινείται κάπου στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας
και μύθου.Ο δημιουργός προσπαθεί να εξισορροπήσει ανάμεσα σε αυτά τα
δύο. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το σχεδιασμό της σκηνοθεσίας της
ταινίας δεν με αποθάρρυνε τόσο η απελπιστική έλλειψη μέσων για να το
πραγματοποιήσω.Εξάλλου, το δικαιολόγησα όλο αυτό με την σκέψη :"ο
καθένας πληρώνει για την ελευθερία του" μιας και δεν είχαμε από πουθενά
χορηγία παρά μόνο τη βοήθεια κάποιων φίλων,έτσι μπορούσαμε να
επιλέξουμε με τον αδελφό μου να κάνουμε αυτό που νομίζαμε ότι ήταν το
καλύτερο. Το πιο δύσκολο για μένα ήταν να βρώ και να παρουσιάσω μέσα από
τις μαρτυρίες αυτών που μιλάνε για τον Γιάννη, το ιστορικό πρόσωπο
από τη μία αλλά και το "ιδιωτικό" πρόσωπο από την άλλη.
Ποιός
αλήθεια όμως ήταν ο Γιάννης;Το κεντρικό στοιχείο που μου κέντρισε το
ενδιαφέρον προέκυψε από μία διαπίστωση που ακούγεται ως μαρτυρία μέσα
στην ταινία και που όταν την άκουσα συνειδητοποίησα για ποιο λόγο
ήθελα να κάνω αυτό το ντοκιμαντέρ: "ήταν πάντα "πίσω"..... που συνήθως
οι "από πίσω" είναι και πολύ σημαντικοί".
Αυτή η φράση
νομίζω χαρακτηρίζει την ουσία της ζωής του Γιάννη Θεοδωράκη , την ουσία
της Τέχνης αλλά και της ίδιας της ζωής. Της νίκης του φωτός πάνω στο
σκοτάδι.Της δύναμης του ανθρώπου να σηκώνεται όταν πέφτει.Την αγάπη στην
ελευθερία,την αξιοπρέπεια ,την ισότητα,την φύση ολάκαιρη.
Η
Κρητική του ρίζα είναι επισφράγισμα της σεμνότητάς του,της σιωπής που
υποδείκνυε με την ποίησή του,του δεσίματός του με την φύση, την αγάπη
του για τον άνθρωπο και την καλή ζωή.Αξίες που απέχουν του «φαίνεσθαι»
,της πρόσκαιρης αναγνώρισης ,των ανούσιων συναναστροφών και της
ματαιοδοξίας.
Ο άλλος μεγάλος παγκοσμίως γνωστός
Κρητικός συγγραφέας, Νίκος Καζαντζάκης,βάζει ως υπότιτλο στο βιβλίο του
"Ασκητική " τη φράση : Salvadores Dei .Αυτή ακριβώς είναι και η ζωή και
το έργο του Γιάννη Θεοδωράκη : Μία πάλη ,ένας αγώνας για να "Σώσει
τον Θεό" όπως καταδεικνύει και η “Καζαντζάκια”ματιά στην ύπαρξη.
Ο Καζαντζάκης γράφει:
“Σκάψε! Τι βλέπεις; -
Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες! –Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις; -
Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα. -Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις; Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος.
Θα 'ναι ο θάνατος. -Σκάψε ακόμα! –
Αχ! Δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλον όχτο! –
Μην κλαις! Μην κλαις! Δεν είναι στον άλλον όχτο! Οι φωνές, τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!”
Αυτή
η καρδιά λοιπόν το κέντρο και η ουσία της ζωής του ποιητή και
αγωνιστή Γιάννη Θεοδωράκη είναι που μας στέλνει το
μήνυμα:"Ναι….μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε".
📜Το
ντοκιμαντέρ έχει ήδη αποσπάσει θετικά σχόλια για την ολοκληρωμένη και
πιστή αναπαράσταση του έργου του Θεοδωράκη, καθώς και για την ιστορική
του αξία. Πολλοί κριτικοί αναγνωρίζουν την ταινία ως ένα σημαντικό
πολιτιστικό έργο που αναδεικνύει τη διαχρονικότητα της μουσικής και της
πολιτικής δράσης του συνθέτη, καθώς και την επίδρασή της στην ελληνική
κοινωνία και στο εξωτερικό.
📅 Τετάρτη 15/1/2025
Ώρα προβολής 20:00
Είσοδος Ελεύθερη
🎹Την προβολή θα πλαισιώσει μουσικά η Νατάσα Μωυσόγλου
✔ Θα ακολουθήσει συζήτηση με το σκηνοθέτη και τη λογοτέχνη Αναστασία Βούλγαρη μετά το τέλος της προβολής
Δείτε ακόμη:
- "Η καθώσπρέπει κοινωνία καταστρέφει την ψυχή" - Poor Things | EDITORIAL
- Περασμένες Ζωές της Σελίν Σονγκ | EDITORIAL
- «Τα Μαθήματα της Μπλάγκα» του Στέφαν Κομαντάρεφ | EDITORIAL
- Στο Γραφείο Καθηγητών του Ιλκέρ Τσατάκ | EDITORIAL
- Είναι οι «Συνάδελφοι ηρωικοί οικοδόμοι...» Οι δικοί μας ήρωες! | EDITORIAL
- Το Μπλε Καφτάνι της Μαριάμ Τουζανί | EDITORIAL
- "The Whale" του Ντάρεν Αρονόφσκι | EDITORIAL
- Πίσω από τις Θημωνιές | EDITORIAL
- "Μαύρος Κότσυφας, Μαύρο Βατόμουρο" της Ελένε Ναβεριάνι | EDITORIAL
- Τα πνεύματα του Ινισέριν του Μάρτιν ΜακΝτόνα | EDITORIAL
- "Με αξιοπρέπεια" του Δημήτρη Κατσιμίρη
- "Τέρμα τα ψέματα" - The Batman | EDITORIAL
- «Io Capitano» του Ματέο Γκαρόνε | EDITORIAL
- Οι ταινίες μου: Requiem for a Dream | EDITORIAL
- Οι ταινίες μου: Bram Stoker’s Dracula | EDITORIAL
- «Η Αρπαγή» της Ιρίς Καλτενμπάκ | EDITORIAL
