Χειμώνας 2015
Οι προβολές γίνονται κάθε Τετάρτη έως 1-4-2015, στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης (Αγ. Γλυκερίας και Αθ. Διάκου 120, πλατεία ΗΡΩ) στις 20:00.
Τετάρτη 21-1-2015
Τετάρτη 21-1-2015
«Η φράση που δεν τελείωσε»,
Ντοκιμαντέρ-ταινία σε σκηνοθεσία Μανώλη Παπαδάκη (2014, 100’).
Το ντοκιμαντέρ του Μανώλη Παπαδάκη παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τα συμβάντα της Πλατείας Συντάγματος μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα των πρωταγωνιστών της: την αμηχανία, τη χαρά και τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών. Ζει μαζί τους τις πρώτες αυθόρμητες μαζικές συνελεύσεις και τις προσπάθειες να δημιουργηθεί κάτι νέο. Κάτι που δεν ξέρουν ακριβώς τι είναι. Εκεί στην πλατεία ανοίγουν το δρόμο προχωρώντας. Καταγράφει την πρωτόγνωρη γιορτή που γίνεται κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας με ανθρώπους όλων των ηλικιών και την αδυναμία των κατασταλτικών μηχανισμών να κατανοήσουν πώς, αφού τους τσακίζουνε στο ξύλο, στα χημικά και στη βία, αυτοί βγάζουν τις λύρες και χορεύουν.
Τετάρτη 28-1-2015
«Kebab Connection»
Γερμανική ταινία σε σκηνοθεσία Αnno Saul (2005, 96’).
Ο Τούρκος Ιμπραχίμ (Ίμπο) είναι 21 χρόνων, ζει στο Αμβούργο και θέλει να γίνει σκηνοθέτης. Προς το παρόν έχει γυρίσει ένα διαφημιστικό σποτάκι για το μαγαζί του θείου του, το οποίο και έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Παραγωγό όμως για την ταινία των ονείρων του δεν έχει βρει ακόμα. Αλλά και στην προσωπική του ζωή τα πράγματα δεν παν καλύτερα: Η φίλη του περιμένει παιδί, γεγονός που εξοργίζει τους γονείς του, καθότι δεν είναι η νύφη που εκείνοι ονειρεύονται...
Τετάρτη 4-2-2015
«Ποντάροντας στον κύριο Τσούκερ»
Γερμανική ταινία σε σκηνοθεσία Dani Levy (2004, 95’).
Ο Dani Levy αφηγείται με ανελέητο χιούμορ, σπιρτάδα και ειρωνεία την ιστορία μιας εβραϊκής οικογένειας που χωρίστηκε από την ανέγερση του Βερολινέζικου Τείχους, παρέμεινε έκτοτε χωρισμένη και τσακωμένη και ξανασυναντιέται τώρα στο Βερολίνο του Σήμερα για την κηδεία της μάνας. Μια ξεχωριστή «εβραϊκή» κωμωδία, η πρώτη που γυρίζεται στη Γερμανία από την εποχή που καλλιτέχνες όπως ο Lubitsch και ο Wilder βρέθηκαν αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν τη χώρα και να πάρουν το δρόμο της εξορίας.
.
Τετάρτη 11-2-2015
«Μακούρο, η δύναμη ενός λαού»
Βενεζουελάνικη ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, σε σκηνοθεσία Hernán Jabes (2008, 85’). Η ιστορία του Μακούρο διαδραματίζεται σε ένα χωριό που οι κάτοικοι του έρχονται αντιμέτωποι με την εξουσία, προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους. Δεν το βάζουν κάτω μπροστά στην επίθεση που δέχονται από τους κεντρικούς κρατικούς μηχανισμούς, ούτε υποκύπτουν μπροστά στους εκβιασμούς των πιο ισχυρών. Η ταινία αυτή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μακούρο το 1988 (τόπος όπου για πρώτη φορά πάτησε στην αμερικανική ηπειρωτική χώρα ο Χριστόφορος Κολόμβος).
Τετάρτη 18-2-2015
«Ξαδέρφια»
Ισπανική ταινία σε σκηνοθεσία Daniel Sanchez Arivalo (2001, 97’).
Η μνηστή του Ντιέγο τον
εγκαταλείπει πέντε μέρες πριν τον γάμο τους. Ποιος είναι ο πιο ώριμος και συνετός τρόπος για να το ξεπεράσει;
1. Να εμφανιστεί στην εκκλησία την ημέρα του γάμου μήπως και εκείνη έχει μετανιώσει.
2. Να το ρίξει στο μεθύσι και το ανάθεμα.
3. Να προσπαθήσει να ξαναβρεί τον εφηβικό του έρωτα.
4. Όλα τα προηγούμενα.
Τετάρτη 25-2-2015
«Σαν πέτρινα λιοντάρια στην πρασιά της νύχτας»
Ταινία-ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Ζισουά.
Αναφέρεται στη Μακρόνησο (από το 1947 ως και το 1951), περισσότεροι από 80.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο, σε στρατόπεδα αναμόρφωσης που δημιουργήθηκαν για να «καταπολεμήσουν την επέκταση του Κομμουνισμού». Ανάμεσα στους εξόριστους αυτούς, βρίσκονταν πολλοί συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβαδίτης. Παρά τις στερήσεις και τα βασανιστήρια, κατάφεραν να γράψουν ποιήματα στα οποία περιγράφουν τον αγώνα για επιβίωση μέσα σε αυτό το σύμπαν εγκλεισμού. Τα κείμενα αυτά, εκ των οποίων κάποια θάφτηκαν στα στρατόπεδα, βρέθηκαν αργότερα. Η ταινία αναμιγνύει τα ποιητικά αυτά γραπτά με τις ομιλίες αναμορφωτικής προπαγάνδας που μεταδίδονταν ακατάπαυστα από τα μεγάφωνα των στρατοπέδων. Αργά πλάνα τράβελινγκ μας οδηγούν σε ένα υπνωτικό ταξίδι μέσα στα ερείπια των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, ενώ προσκρούουν σε φωτογραφικά αρχεία. Ένα κινηματογραφικό δοκίμιο που ζωντανεύει τη μνήμη ξεχασμένων ερειπίων και μιας μάχης που χάθηκε).
Τετάρτη 4-3-2015
«Δημοκρατία για όλους», 2007, 116’. Αφιέρωμα σε μικρού μήκους ταινίες
Αποτελεί η δημοκρατία οικουμενική αξία; Συμπεριφέρονται οι πολιτικοί σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης το ίδιο; Η δημοκρατία δεν είναι ποτέ βολική και σε πολλά μέρη του κόσμου είναι η αιτία για βίαιες αντιπαραθέσεις. Η δημοκρατία μπορεί να απογοητεύσει, αλλά και να κινητοποιήσει τις μάζες εκεί όπου δεν υπάρχει. Παραγωγή: «Steps International» σε συμπαραγωγή με το Goethe-Institut και το Talent Campus της Μπερλινάλε.
Όλες οι ταινίες είναι μέρος του κινηματογραφικού προγράμματος «Why Democracy?», το οποίο αναπτύχθηκε και πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Steps International» σε συνεργασία με το ARTE, το BBC και πολλούς άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς.
- Interferenze (Ιταλία, 12´) (Παρεμβολή). Σκηνοθεσία: Zoe D´Amaro. Το 2002, με το που ανέβηκε στην εξουσία ο Berlusconi, έκαναν την εμφάνισή τους στην Ιταλία πειρατικοί σταθμοί. Η ταινία διερευνά το αν υπό την κυβέρνηση του μεγιστάνα των μίντια το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης ως θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας εξακολουθεί να υφίσταται - μήπως έχει γίνει εντωμεταξύ ουτοπία;
- My Body My Weapon (Ινδία, 9´) (Το σώμα μου το όπλο μου). Σκηνοθεσία: Kavita Joshi. Η Irom Sharmila κάνει εδώ και 7 χρόνια απεργία πείνας. Μ’ αυτόν τον τρόπο διαμαρτύρεται κατά του στρατιωτικού νόμου στο ομόσπονδο ινδικό κρατίδιο Μανιπούρ. Αρκεί απλώς και μόνο μια υποψία για να συλληφθούν ή να εκτελεστούν άνθρωποι. Η Sharmila είναι πρόθυμη να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή της για τη δικαιοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
- On the Square (Κροατία, 4´) (Στην πλατεία). Σκηνοθεσία: Vanja Juranic. Μια εντελώς συνηθισμένη ημέρα στην πλατείαBan-jelacic στο Ζάγκρεμπ. Μέχρι που φτάνει ένας άντρας με σκάλα και πανό και θυμίζει στους περαστικούς το παρελθόν της χώρας. Η Κροατία είναι μια μικρή χώρα όπου οι άνθρωποι περνούν πολύ καιρό στις διακοπές. Κανείς δεν θέλει να θυμάται ότι η Κροατία ονομαζόταν κάποτε Γιουγκοσλαβία.
- Coming of Age (Κένυα, 9´) (Στο πέρασμα των εποχών). Σκηνοθεσία: Judy Kibinge. Από την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία στο πολυκομματικό σύστημα: Μια γυναίκα θυμάται την πορεία της Κένυας προς τη δημοκρατία και ταυτόχρονα και τη δική της ενηλικίωση. Παράλληλοι βίοι;
- Famous Last Words (Ηνωμένο Βασίλειο, 7´) (Τα περίφημα τελευταία λόγια). Σκηνοθεσία: Avril Evans. Υστερία στο Λονδίνο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις το 2005. Οι βιντεοκάμερες παρακολουθούν τα πάντα. Όλοι φοβούνται κι όλοι είναι ύποπτοι. Συνεισφέρει η παρακολούθηση με τις βιντεοκάμερες στο να νιώθουν οι πολίτες ασφαλείς ή μήπως στο να καθίστανται όλοι πιθανοί δράστες; Πόσο φοβούνται οι Βρετανοί τη μουσουλμανική μειονότητα της χώρας τους;
- Kinshasa 2.0 (Δημοκρατία του Κονγκό, 11´). Σκηνοθεσία: Teboho Edkins. Ο στρατός κυριαρχεί στους δρόμους της πρωτεύουσας του Κονγκό, οι αντιφρονούντες κινδυνεύουν. Η ταινία μιλά για το ρόλο που έπαιξε το διαδίκτυο και η εικονική πραγματικότητα «Second Life» στην περιπέτεια της πολιτικού Marie-Thérèse Nlandu (κράτηση στο Κονγκό, εξορία στο Βέλγιο) και γενικώς στη ζωή μιας από τις πλέον φημισμένες οικογένειες πολιτικών του Κονγκό.
- You Cannot Hide from Allah (Πακιστάν, 12´) (Δεν μπορείς να κρυφτείς απ’ τον Αλλάχ). Σκηνοθεσία: Petr Lom. Ένας Πακιστανός επιστρέφει με τα κέρδη ενός λαχνού από την Αμερική στον τόπο του, όπου και γίνεται δήμαρχος. Οι γνώμες των κατοίκων όμως για το άτομό του διχάζονται. Ο Ishan Khan, 20 χρόνια ταξιτζής στην Ουάσινγκτον, έρχεται τώρα αντιμέτωπος με την ατέλειωτη γκρίνια για τη διαφθορά. Ποια η σχέση μεταξύ υπευθυνότητας και εξουσίας, μεταξύ χρημάτων και πολιτικής – και ιδιαίτερα σε μια δημοκρατία;
- Old Peter (Ρωσία, 8´) (Ο πατερούλης Πέτρος). Σκηνοθεσία: Ivan Golovnev. Η φυλή που ζει στην περιοχή Κάντι της Σιβηρίας κινδυνεύει από την παγκόσμια δίψα για πετρέλαιο. Ο τελευταίος σαμάνος παίρνει το μεγάλο δρόμο που οδηγεί στο κοντινότερο εκλογικό κέντρο για να προστατέψει τον τρόπο ζωής, τις παραδόσεις και τους μύθους του λαού του.
- Maria and Osmey (Κούβα, 8´) (Maria και Osmey). Σκηνοθεσία: Diego Arredondo. Μια παρέα παιδιών στην Κούβα συναντιέται για έναν αγώνα μπάσκετ. Κι ενώ τα παιδιά παίζουν και αντιμετωπίζουν με το δικό τους τρόπο τις συγκρούσεις, κανείς δεν προσέχει τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο
- Feminin-Masculin (Ιράν, 9´) (Θηλυκό – Αρσενικό). Σκηνοθεσία: Sadaf Foroughi. Η Farahnaz Shiri είναι η πρώτη γυναίκα οδηγός λεωφορείου στην Τεχεράνη. Σε μια ανδροκρατούμενη χώρα όπως το Ιράν η F. Shiri δίνει και κερδίζει καθημερινά αγώνες και είναι εκείνη που βάζει τους κανόνες της μικρής κοινωνίας του λεωφορείου.
- Don´t Shoot (Νότιος Αφρική, 11´) (Μην ρίχνετε). Σκηνοθεσία: Lucilla Blankenberg. Στο πλαίσιο της συνταρακτικής πορείας της Νοτίου Αφρικής προς τη δημοκρατία ο Riaan Cruywagen, παρουσιαστής ειδήσεων, μιλά για το πώς κατάφερε να κρατήσει τη θέση του μέσα στη δίνη των αλλαγών.
- Three Blind Men (Ινδία, 7´) (Τρεις τυφλοί άντρες). Σκηνοθεσία: Kanu Behl. Η Ινδία είναι η μεγαλύτερη σε έκταση δημοκρατία του κόσμου. Στο Νέο Δελχί η οδός Parliament Street φιλοξενεί διαρκώς τις διαδηλώσεις των πολιτών. Κάποια μέρα μέσα στο διαμαρτυρόμενο πλήθος τρείς τυφλοί άντρες συναπαντούν έναν ελέφαντα.
- Miss Democracy (Ισπανία, 9´) (Μις Δημοκρατία). Σκηνοθεσία: Virginia Romero. Εκλογή Μις Δημοκρατία. Μις Δημοκρατία πρόκειται να αναδειχθεί η πιο δημοκρατική μεταξύ των δημοκρατικών. Η κριτική επιτροπή αποτελείται από έναν Έλληνα φιλόσοφο, έναν διάσημο ποδοσφαιριστή, ένα γνωστό ζιγκολό και μια φημισμένη στυλίστρια. Δημοκρατία, καλή εμφάνιση, λεφτά και εξουσία – αυτό είναι το ζήτημα.
Τετάρτη 11-3-2015
«Τα αγρίμια»
Ισπανική ταινία σε σκηνοθεσία Patricia Ferreira (2010, 100’).
Ο Άλεξ, ο Γκάμπι και η Όκι, τρεις έφηβοι που ζουν σε μια μεγαλούπολη, είναι τελείως άγνωστοι για τους γονείς τους, για τους δασκάλους τους, αλλά και για τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η συναισθηματική τους απομόνωση φτάνει στα όριά της και έχει απρόσμενες και τρομερές συνέπειες που θα συνταράξουν την κοινωνία.
Τετάρτη 18-3-2015
«80 ημέρες»
Ισπανική ταινία σε Jon Garaño, σε σκηνοθεσία José Mari Goenaga (2010, 105’).
Η Axun, μια εβδομηντάχρονη κυρία, πηγαίνει στο νοσοκομείο προκειμένου να φροντίσει τον πρώην άνδρα της κόρης της. Δεν πιστεύει στα μάτια της όταν ανακαλύπτει ότι η κυρία που προσέχει τον άντρα στο διπλανό κρεβάτι είναι η Maite, η καλύτερη της φίλη από το σχολείο. Δεν αργούν να καταλάβουν ότι η φιλία τους δεν έχει αλλοιωθεί από το χρόνο και ότι επικοινωνούν εξαιρετικά. Οι δυο γυναίκες διασκεδάζουν και έρχονται κοντά η μια στην άλλη, μέχρι που η Axun ανακαλύπτει ότι η Maite είναι λεσβία. Το νέο αυτό τη διχάζει. Τι να κάνει η Axun; Να ακολουθήσει τη λογική της ή την καρδιά της;
«La Fille Du 14 Juillet»
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Antonin Peretjatko (12013, 88’).
Είναι καλοκαίρι στο Παρίσι, έχει αφόρητη ζέστη και λίγο πριν τους εορτασμούς της 14ης Ιουλίου για την επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, ο Hector γνωρίζει την Truquette. Την προσκαλεί σε ταξίδι αναψυχής μαζί με έναν φίλο του, τον Pator και μία φίλη της Truquette, την Charlotte. Τα σχέδιά τους θα χαλάσουν καθ’ οδόν, όταν η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει να περικόψει τις καλοκαιρινές διακοπές κατά ένα μήνα λόγω οικονομικής κρίσης.
