10 ανεκπλήρωτοι έρωτες στο σινεμά | CINEMAGAZINE
Στον ιδιαίτερα προσεγμένο «Ανεκπλήρωτο Γάμο», ο Ντόμινικ Κουκ επιβάλλει έναν αρμόζοντα, βραδυφλεγή ρυθμό που απογειώνεται στο φινάλε όταν, ακριβώς όπως και στην «Εξιλέωση» (επίσης βσισμένη σε βιβλίο του Ίαν ΜακΓιούαν), μ' ένα ωραιότατο, προειδοποιημένο εύρημα αποκαλύπτει τα αμετάφραστα, υπονοημένα και τελικά ποτέ αρθρωμένα, που κρατούν το χάσμα μιας ερωτικής σχέσης αγεφύρωτο και το τέλος της αναπότρεπτο.
Κι αυτό, δίνει μια τέλεια ευκαιρία να επισκεφθούμε – και να επιτρέψουμε να μας επισκεφθεί – το ρομαντικό δράμα στο σινεμά. Διαλέξαμε λοιπόν δέκα περιπτώσεις (είναι βέβαια περίπου 52 λιγότερες απ' όσες θα θέλαμε να χωρέσουμε) ανεκπλήρωτου (άρα ξεχνάμε το happy end) έρωτα της οθόνης που, για κάποιους από μας, έσπασαν το φράγμα κι έγιναν πραγματικές ιστορίες που μαρτυρήσαμε και δεν μπορούμε, ή θέλουμε, να ξεχάσουμε.
«Σύντομη Συνάντηση» («Brief Encounter», 1945) του Ντέιβιντ Λιν
Στις περισσότερες λίστες που θα συναντήσεις εδώ αρχίζουν και τελειώνουν όλα, έστω κι αν οι πιο πολλοί έχουμε τις προσωπικές μας επιλογές κι ο λόγος είναι κατά βάση πως ο Λιν αιχμαλώτισε τη στιγμή που ο Πόλεμος καταλαγιάζει κι οι άνθρωποι απομένουν κατάδικοι δικών τους, σχεδόν πάντα χαμένων, πολέμων που οι επιλογές τους επέβαλαν. Ένα κομψοτέχνημα όψης, οικονομίας και σπαταλημένων ελπίδων.
«Το Γράμμα μιας Άγνωστης» («Letter from an Unknown Woman», 1948) του Μαξ Οφίλς
Βασισμένο στη νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ, «Το Γράμμα» μετατρέπεται στα χέρια του Οφίλς σε ορισμικό ρομαντικό δράμα μονόπλευρου, άρα ανεκπλήρωτου, έρωτα. Μια σπονδή στην ερωτική φαντασίωση αλλά και μια συγκλονιστική αφιέρωση στη γυναικεία διαίσθηση, την αφετηρία ίσως ενός αισθήματος που άλλοι ονομάζουν κεραυνοβόλο έρωτα, η διαίσθηση αυτή όμως μεταλλάσσει σε πραγματική, ισόβια αγάπη. Αισθητικό αριστούργημα κι ένα βέλος στη φαρέτρα όσων υποστηρίζουμε πως «δεν τα φτιάχνουν έτσι πια».
